MORALITET Z TOWARZYSZENIEM MUZYKI
| SCENA 1 Skarga ucieleśnionych DUSZ Och, jakżeśmy tu obce. Jak okrutnie pobłądziłyśmy zstępując do królestwa grzechu? Winnyśmy szczycić się królewskim rodzicem, ale padł na nas ciemny cień grzechu. O życiodajne słońce, na swych ramionach wznieś nas ku najsprawiedliwszemu dziedzictwu, które utraciłyśmy za sprawą Adama. O królu królów, u twego boku stoczymy tę bitwę. MUZYKA | Querela ANIMARUM in carne positarum O nos peregrine sumus. Quid fecimus, ad peccata deviantes? Filie regis esse debuimus, sed in umbram peccatorum cecidimus. O vivens sol, porta nos in humeris tuis in iustissiam hereditatem quam in Adam perdidimus! O rex regum, in tuo prelio pugnamus. |
| DUSZA SZCZĘŚLIWA O słodka Boskości, o cudowne życie, w którym odzieją mnie w promienistą szatę… dostanę na powrót to, co utraciłam podczas pierwszego mego istnienia… tęsknię ku tobie i wszystkie Cnoty przyzywam. | FELIX ANIMA O dulcis divinas, et o suavis vita, in qua perferam vestem preclaram, illud accipiens quod perdidi in prima apparitione, ad te suspiro, et omnes Virtutes invoco. |
| CNOTY O szczęśliwa Duszo, najsłodsze z dzieł Pana, wykreowana w niezgłębionej wysokości Boskiego umysłu, ileż w tobie miłości. | VIRTUTES O felix Anima, et o dulcis creatura dei, que edificata es in pro/funda altitudine sapientie dei, multum amas. |
| DUSZA SZCZĘŚLIWA O radości pełna przybędę do was, abyście ucałowały mnie serdecznie. | FELIX ANIMA O libenter veniam ad vos, ut prebeatis michi osculum cordis. |
| CNOTY Winnyśmy w walce cię wspierać, o królewska córo. MUZYKA | VIRTUTES Nos debemus militare tecum, o filia regis. |
| Lecz przygnębiona DUSZA skarży się O ciężki trudzie i o twarde brzemię, które znosić muszę w tym życiu, a które zbyt wielkie jest, bym mogła walczyć z moim grzesznym ciałem. | Sed, gravata, ANIMA conqueritur O gravis labor, et o durum pondus quod habeo in veste huius vite, quia nimis grave michi est contra carnem pugnare. |
| CNOTY do DUSZY owej O Duszo, coś stworzona z wolą Boga, coś narzędziem jest szczęśliwości, dlaczego tak łzy ronisz wobec zła, które Bóg zmiażdżył w dziewiczej naturze? Pospołu pokonamy Szatana. | VIRTUTES ad ANIMA illam O Anima, voluntate dei constituta, et o felix instrumentum, quare tam flebis es contra hoc quod deus contrivit in virginea natura? Tu debes in nobis superare diabolum. |
| DUSZA owa Wesprzyjcie mnie, potrzebuję pomocy, bym niezłomna się stała! | ANIMA illa Succurrite michi, adiuvando, ut possim stare! |
| MĄDROŚĆ BOŻA do DUSZY owej Wejrzyj na kształt swój widzialny, o córo zbawienia, i trwaj niezachwiana, a nigdy nie upadniesz. | SCIENTA DEI ad ANIMAM illam Vide quid illud sit quo es induta, filia salvationis, et esto stabilis, et numquam cades. |
| DUSZA nieszczęsna Ani nie wiem, co czynić ani gdzie uciekać! O biada mi, nie umiem dopełnić kształtu mi danego. Przeto chcę go zrzucić. | Infelix, ANIMA O nescio quid faciam, aut ubi fugiam! O ve michi, non possum perficere hoc quod sum induta. Certe illud volo abicere. |
| CNOTY O nieszczęsna świadomości, o biedna Duszo, dlaczego zakryłaś swą twarz przed spojrzeniem Stwórcy? | VIRTUTES O infelix conscientia, o misere Anima, quare abscondis faciem tuam/ coram creatore tuo? |
| MĄDROŚĆ BOŻA Nie znasz, ni nie widzisz, ani nie pojmujesz tego, kto cię stworzył. | SCIENTIA DEI Tu nescis, nec vides, nec sapis illum qui te constituit. |
| DUSZA owa Bóg stworzył świat: nie czynię w nim szkody, chcę tylko nim się radować. | ANIMA illa Deus creavit mundum: non facio illi iniuriam, sed volo uti illo! |
| Głos SZATANA do DUSZY owej Głupia, głupia, cóż wspiera cię w trudzie? Spojrzyj na świat, a niech cię otoczy zaszczyty wszelkimi. | Strepitus DIABOLI ad ANIMAM illam Fatue, fatue quid prodest tibi laborare? Respice mundum, et amplectetur te magno honore. |
| CNOTY O jakiż lament wielki z okrutnego bólu! Ach, czyż nie zdumiewające zwycięstwo zrodzone z niezmierzonej tęsknoty do Boga, w którym tajemnie skryła się rozkosz cielesna, och, gdzie wola wolna nie zna winy i gdzie pragnienie człowiecze umyka przed swawolą. Żałuj, żałuj więc ich, o Niewinności, ty która ni okrucha swej doskonałości w szlachetnym wstydzie nie oddałaś i która żarłocznie nie chwytałaś strawy z paszczy prastarego węża. | VIRTUTES O plangens vox est hec maximi doloris! Ach, ach, quedam mirabilis victoria in mirabili desiderio dei surrexit, in qua delectatio carnis se latenter abscondit, heu, heu, ubi voluntas crimina nescivit et ubi desiderium hominis lasciviam fugit. Luge, luge ergo in his, Innocentia, que in pudore bono integritatem non amisisti, et que avariciam gutturis antiqui serpentis ibi non devorasti. |
| SZATAN Jaka jest ta moc, jeśli nikt nie posiada onej z wyjątkiem Boga? Przeto powiadam, ktokolwiek zechce pójść za mną i moją wolę czynić, dostanie wszystko. Zaprawdę, ty nic nie masz, co mógłbyś dać, tobie posłusznym, dlatego też nie wiecie wcale, kim jesteście. | DIABOLUS Que est hec potestas, quod nullus sit preter deum? Ego autem dico, qui voluerit me et voluntatem meam sequi, dabo illi omnia. Tu vero, tuis sequacibus nichil habes quod dare possis, quia etiam vos omnes nescitis quid sitis. |
| POKORA Ja wraz z moimi siostrami dobrze wiemy, że jesteś tym pradawnym smokiem, który próbował wznieść się nad Najwyższym, przeto właśnie Bóg w otchłań cię strącił. | HUMILITAS Ego cum meis sodalibus bene scio quod tu es ille antiquus dracho qui super summum volare voluisti – sed ipse deus in abyssum proiecit te. |
| CNOTY Co zaś do nas, wszystkie miejsce swe mamy na wysokościach. MUZYKA I TANIEC | VIRTUTES Nos autem omnes in exclesis habitamus. |
| SCENA 2 POKORA Ja, Pokora, królowa Cnót, mówię: przybywajcie ku mnie, Cnoty, a dam wam umiejętność odszukania zagubionej drachmy i ukoronowania bezgranicznie wytrwałej. | HUMILITAS Ego, Humilitas, regina Virtutum, dica: venite ad me, Virtutes, et enutriam vos ad requirendam perditam dragmam et ad coronandum in perseverantia felicem. |
| CNOTY O sławna królowo i najszlachetniejsza orędowniczko, z ochotą przybywamy. | VIRTUTES O gloriosa regina. et suavissima mediatrix, libenter venimus. |
| POKORA Dlatego, najukochańsze córki, miejsce wasze jest w królewskiej sypialni. | HUMILITAS Ideo, dilectissime filie, teneo vos in regali talamo. |
| WYROZUMIAŁOŚĆ Jestem Wyrozumiałość, kwiat godny miłości – przybywajcie ku mnie, Cnoty, a zawiodę was do promienistego światła kwiatu na gałązce. | KARITAS Ego Karitas, flos amabilis – venite ad me, Virtutes, et perducam vos in candidam lucem floris virge. |
| CNOTY O najcudowniejszy z kwiatów, ku tobie zmierzamy w żarliwej tęsknocie. | VIRTUTES O dilectissime flos, ardenti desiderio currimus ad te. |
| BOJAŹŃ BOŻA Jestem Bojaźń Boża, o najszczęśliwsze córki mogę sprawić, byście wejrzały w Boga żywego i nie zginęły. | TIMOR DEI Ego, Timor Dei, vos felicissimas filias prepearo ut inspiciatis in deum vivum et non pereatis. |
| CNOTY O Bojaźni Boża, jakże będziesz nam pomocna, przepełnia nas zamiar chwalebny, by nigdy od ciebie nie odstępować. | VIRTUTES O Timor, valde utilis es nobis: habemus enim perfectum studium numquam a te separati. |
| SZATAN Świetnie, świetnie, kim jest ta wielka bojaźń? I kim jest tak wielka miłość? Gdzie jest ten waleczny, i gdzie jest ten, który nagradza? Nie wiecie, komu oddajecie cześć. | DIABOLUS Eque! eque! quis est tantus timor? et quis est tantus amor? Ubi est pugnator, et ubi est remunerator? Vos nescitis quid colitis. |
| CNOTY Ciebie zaś zgromił najwyższy sędzia, przeto, nadęty pychą, pogrążyłeś się w piekle. | VIRTUTES Tu autem exterritus es per summum iudicem, quia, inflatus superbia, mer/sus es in gehennam. |
| POSŁUSZEŃSTWO Jestem świetlistym Posłuszeństwem – przybywajcie ku mnie, najpiękniejsze córy, a ja zawiodę was do ojczyzny i przed oblicze króla. | OBEDIENTIA Ego lucida Obedientia – venite ad me, pulcherrime filie, et reducam vos ad patriam et ad osculum regis. |
| CNOTY O nas wzywająca, najsłodsza, naszym największym pragnieniem jest iść do ciebie. | VIRTUTES O dulcissima vocatrix, nos decet in magno studio pervenire ad te. |
| WIARA Jestem Wiarą, zwierciadłem życia, czcigodne córki, przybywajcie ku mnie, a pokażę wam tryskające źródło. | FIDES Ego Fides, speculum vite: venerabiles filie, venite ad me et ostendo vobis fontem salientem. |
| CNOTY O w spokojności przejrzysta, ufamy, że z tobą dojdziemy do prawdziwego źródła. | VIRTUTES O serena, speculata, habemus fiduciam pervenire ad verum fontem per te. |
| NADZIEJA Jestem najdroższą źrenicą żywego oka, żadna zdradliwa gnuśność mnie nie zwiedzie, przeto wy, o najzdradliwsze ciemności, nie możecie mnie przesłonić. | SPES Ego sum dulcis conspectrix viventis oculi, quam fallax torpor non decipit – unde vos, o tenebre, non potestis me obnubilare. |
| CNOTY O żyjące życie i o łagodna pocieszycielko, ty zwyciężasz śmierć niosącą śmierć i ledwo rzucisz okiem, otwierasz bramę nieba. | VIRTUTES O vivens vita, et o suavis consolatrix, tu mortifera mortis vincis et vidente oculo clausuram celi aperis. |
| CZYSTOŚĆ O Dziewiczości, jako panna młoda stoisz w królewskiej sypialni. O jak słodko płoniesz w objęciach króla, gdy słońce cię przenika swym światłem, pielęgnując kwiat twojego dziewictwa. O szlachetna dziewico, ty nigdy nie poznasz cienia w opadającym kwiecie! | CASTITAS O Virginitas, in regali thalamo stas. O quam dulciter ardes in amplexibus regis, cum te sol perfulget ita quod nobilis flos tuus numquam cadet. O virgo nobilis, te numquam inveniet umbra in cadente flore! |
| CNOTY Kwiat polny powiew wiatru strąca, deszcz go siecze. Lecz ty, o Dziewictwo, ty przetrwasz w symfoniach niebiańskiego ludu: jesteś słodkim kwiatem, który nigdy nie uschnie. | VIRTUTES Flos campi cadit vento, pluvia spargit eum. O Virginitas, tu permanes in symphoniis supernorum civium: unde es suavis flos qui numquam aresces. |
| NIEWINNOŚĆ Umykajcie, owieczki, plugastwom Szatana! | INNOCENTIA Fugite, oves, spurcicias Diaboli! |
| CNOTY Uciekniemy, gdy tylko nas wesprzesz. | VIRTUTES Has te succurente fugiemus. |
| POGARDA ŚWIATA Jestem Pogardą świata, samym blaskiem życia. O nieszczęść pełna ziemska wędrówko, wśród znojów wielu – pozwolę ci odejść. O Cnoty, przybywajcie ku mnie i wznieśmy się do źródła życia! | CONTEMPUS MUNDI Ego, Contempus Mundi, sum candor vite. O misera terre peregrinatio in multis laboribus – te dimitto. O Virtutes, venite ad me et ascendamus ad fontem vite! |
| CNOTY O przesławna pani, tyś zawsze gotowa udział wziąć w Chrystusowych zmaganiach, o wielka cnoto, która za nic świat masz, przeto też zwycięska w niebie zamieszkujesz. | VIRTUTES O gloriosa domina, tu semper habes certamina Christi, o magna virtus, que mundum conculcas, unde etiam victoriose in celo habitas. |
| MIŁOŚĆ NIEBIAŃSKA Jestem bramą złotą wzniesioną w niebiosach, kto przeze mnie przejdzie, nigdy nie dozna w swym umyśle buntu. | AMOR CELESTIS Ego aurea porta in celo fixa sum: qui per me transit numquam amaram petulantiam in mente sua gustabit. |
| CNOTY O córo królewska, tobie na zawsze dane są objęcia , od których świat umyka. O jakie słodkie jest twoje oddanie najwyższemu Bogu! | VIRTUTES O filia regis, tu semper es in amplexi/bus quos mundus fugit. O quam suavis est tua dilectio in summo deo! |
| DYSCYPLINA Jestem wielbicielką prostych zwyczajów, którym hańba jest obca, przeto zawsze zważam na króla królów i otaczam go najwyższą czcią. | DISCIPLINA Ego sum amatrix simplicium morum qui turpia opera nesciunt; sed semper in regum regem aspicio et amplector eum in honore altissimo. |
| CNOTY O ty towarzyszko anielska, zostałaś hojnie ozdobiona podczas królewskich zaślubin. | VIRTUTES O tu angelica socia, tu es valde ornata in regalibus nuptiis. |
| WSTYDLIWOŚĆ Ja zaćmiewam, pogardzam onymi oraz precz usuwam wszystkie plugastwa Szatana. | VERECUNDIA Ego abtenebro et fugo atque conculco omnes spurcicias Diaboli. |
| CNOTY Tyś zakwitła w budowli niebieskiej Jeruzalem pośród lilii białych. | VIRTUTES Tu es in edificatione celestis Ierusalem, florens in candidis liliis. |
| MIŁOSIERDZIE O jakże gorzka jest owa zapiekłość, która nie odstępuje ludzkich umysłów, nie niesie miłosiernie ulgi w cierpieniu! Ja zaś wszystkich zbolałych sięgnąć chcę i dotknąć mą dłonią. | MISERICORDIA O quam amara est illa duricia que non cedit in mentibus, misericorditer dolori succurens! Ego autem omnibus dolentibus manum porrigere volo. |
| CNOTY O niezrównana matko wygnańców, zawsze niesiesz ku wszystkim otuchę i namaszczasz biednych i słabych. | VIRTUTES O laudabilis mater peregrinorum, tu semper erigis illos, atque ungis pauperes et debiles. |
| ZWYCIĘSTWO Jestem Zwycięstwo, szybka i dzielna wojowniczka – w twardej jak kamień walce tratuję prastarego gada. | VICTORIA Ego Victoria velox et fortis pugnatrix sum – in lapide pugno, serpentem antiquum conculco. |
| CNOTY O najpiękniejsza z walecznych, w gorącym źródle, które pochłonęło żarłocznego wilka – o chwalebnie ukoronowana, jakże ochoczo stajemy przy tobie przeciw temu oszustowi. | VIRTUTES O dulcissima/bellatrix, in torrente fonte qui absorbuit lupum rapacem – o gloriosa coronata, nos libenter militamus tecum contra illusorem hunc. |
| POWŚCIĄGLIWOŚĆ Jestem Powściągliwością, światłem i szafarką pośród wszystkich stworzeń bezstronności Bożej, którą Adam odtrącił przez nieobyczajność swoją. | DISCRETIO Ego Discretio sum lux et dispensatrix omnium creaturarum, indifferentia dei, quam Adam a se fugavit per lasciviam morum. |
| CNOTY O najcudniejsza matko, jakżeś droga jest i jakże słodka, ty nie zawiedziesz nikogo. | VIRTUTES O pulcherrima mater, quam dulcis et quam suavis es, quia nemo confunditur in te. |
| CIERPLIWOŚĆ Ja jestem kolumną, która nigdy nie ulegnie, dopóki swą podstawą opiera się w Bogu. | PACIENTIA Ego sum columpna que molliri non potest, quia fundamentum meum in deo est. |
| CNOTY O ty, która mocno stoisz pod dachem opoki, o ku chwale walcząca, ty wszystko uniesiesz! | VIRTUTES O firma que stas in caverna petre, et o gloriosa bellatrix que suffers omnia! |
| POKORA O córy Izraela, pod drzewem przebudził was Pan, dlatego i teraz nie zapominajcie zasiewu swojego. Radujcie się przeto, córki Syjonu! MUZYKA INTERLUDIUM | HUMILITAS O filie Israhel, sub arbore suscitavit vos deus, unde in hoc tempore recordamini plantationis sue. Gaudete ergo, filie Syon! |
| O JAKŻE NIEZWYKŁA JEST O jakże niezwykła jest przenikliwość Boskiego serca, która przeczuwa każde stworzenie. Bowiem gdy Bóg wejrzał w oblicze człowieka, którego stworzył, wszystkie swoje dzieła w jednej tylko ludzkiej postaci zawarł. O jakże cudowne jest tchnienie, które oto człowieka przebudziło! LAMENT MUZYCZNY | O QUAM MIRABILIS EST O quam mirabilis est prescientia divini pectoris, que prescivit omnem creaturam. Nam cum deus inspexit faciem hominis quem formavit, omnia opera sua in eadem forma hominis integra aspexit. O quam mirabilis est inspiratio que hominem sic suscitavit! |
| SCENA 3 CNOTY Ach, ach, my Cnoty łzy lejemy i lamentujemy, ponieważ owieczka Pańska od życia ucieka! | VIRTUTES Heu, heu, nos Virtutes plangamus et lugeamus quia ovis domini fugit vitam! |
| Skarga DUSZY skruszonej i CNÓT wołanie O wy królewskie Cnoty, wdzięku pełne i promieniste jesteście w słońca zenicie, a jakże powabna jest wasza siedziba – i dlatego, o biada mi, że od was uciekłam! | Querella ANIME penitentis et VIRTUTES invocantis O vos regales Virtutes, quam speciose et quam fulgentes estis in summo sole, et quam dulcis est vestra mansio – et ideo, o ve/michi, quia a vobis fugi! |
| CNOTY [MĄDROŚĆ BOŻA] O zbiegu, przybywaj, przybywaj do nas, a Bóg cię przygarnie. | VIRTUTES [SCIENTIA DEI] O fugitive, veni, veni ad nos, et deus suscipiet te. |
| DUSZA owa Ach! ale żar rozkoszy porywa mnie w grzechach i dlatego przyjść nie mam śmiałości. | ANIMA illa Ach! ach! fervens dulcedo absorbuit me in pecatis, et ideo non ausa sum intrare. |
| CNOTY Nie lękaj się, ni nie uciekaj, ponieważ dobry Pasterz szuka w tobie zagubionej owieczki swojej. | VIRTUTES Noli timere nec fugere, quia pastor bonus querit in te perditam ovem suam. |
| DUSZA owa I jakże pragnę teraz, byście mnie przygarnęły, chociaż plugawe rany, którymi prastary wąż mnie naznaczył, budzą obrzydzenie. | ANIMA illa Nunc est michi necesse ut suscipiatis me, quoniam in vulneribus feteo quibus antiquus serpens me contaminavit. |
| CNOTY Biegnij do nas i podążaj ślad w ślad za nami, a nie upadniesz nigdy w naszej wspólnocie, i Bóg cię uleczy. | VIRTUTES Curre ad nos, et sequere vestigia illa in quibus numquam cades in societate nostra, et deus curabit te. |
| Skarżąca się DUSZA do CNÓT O ja grzeszna, która uciekłam przed życiem: wrzodami naznaczona przybywam do was, abyście podały mi tarczę zbawienia. O wy, wszystkie zastępy królowej Pokory, i ty, jej biała lilio, o purpurowej czerwieni, przystąp do mnie, tej która sama skazałam siebie na wygnanie, i wspomóż mnie, bym mogła przez krew Syna Bożego zmartwychwstać. | Penitens ANIMA ad VIRTUTES Ego peccator qui fugi vitam: plenus ulceribus veniam ad vos, ut prebeatis michi scutum redemptionis. O tu omnis milicia regine, et o vos, candida lilia ipsius, cum rosea purpura, inclinate vos ad me, quia peregrina a vobis exulavi, et adiuvate me, ut in sanguine filii dei possim surgere. |
| CNOTY [MĄDROŚĆ BOŻA] O Duszo zabłąkana, musisz być teraz silna i odziać zbroję ze światła. | VIRTUTES [SCIENTIA DEI] O Anima fugitiva, esto robusta, et indue te arma lucis. |
| DUSZA owa A ty, o najprawdziwsze lekarstwo, Pokoro, okaż mi pomoc, gdyż pycha licznymi przywarami mnie znaczy i pozostawia na mym ciele wiele blizn. Uciekam ku tobie, przeto przygarnij mnie. | ANIMA illa Et o vera medicina, Humilitas, prebe michi auxilium, quia superbia in multis viciis fregit me, multas cicatrices michi imponens. Nunc fugio ad te, et ideo suspice me. |
| POKORA O Cnoty wszystkie razem podnieście płaczącą grzesznicę, w ogromie jej blizn, przez rany Chrystusa i przyprowadźcie do mnie. | HUMILITAS O omnes Virtutes, suscipite lugentem peccatorem, in suis cicatricibus, proper vulnera Christi, et perducite eum ad me. |
| CNOTY Ukoimy w pojednaniu i nie opuścimy ciebie, i wszystkie zastępy niebieskie ucieszysz sobą przeto w harmonii śpiewajmy. | VIRTUTES Volumus te reducere et nolumus te deserere, et omnis celestis milicia gaudet super te – ergo decet nos in symphonia sonare. |
| POKORA O biedna córko, niech cię uściskam, takoż wielki lekarz straszne i ciężkie rany znosić umiał. | HUMILITAS O misera filia, volo te amplecti, quia magnus medicus dura et amara vulnera propter te passus est. |
| CNOTY O źródło życia, jakże wielka jest twa słodycz, skoroś nie wymazało tych błagalnych spojrzeń, a dokładnie wiedziało jak ocalić je od upadku podobnego aniołom, które sądzić przywykły, że nic z tego, co posiadły, nie mogą ustąpić, dlatego raduj się, córo Syjonu, ponieważ Bóg wielu ku tobie nawrócił tych, których wąż chciał z tobą rozdzielić, oni teraz jaśnieją większym blaskiem niż im dawało wcześniejsze złudzenie. | VIRTUTES O viviens fons, quam magna est suavitas tua, qui faciem istorum in te non amisisti, sed acute previdisti quomodo eos de angelico casu abstraheres qui se estimabant illud habere quod licet sic/stare; unde gaude, filia Syon, quia deus tibi multos reddit quos serpens de te absidere voluit, qui nunc in maiori luce fulgent quam prius illorum causa fuisset. |
| SCENA 4 SZATAN Kim jesteś lub skąd przybywasz? Trzymałem i uprowadziłem cię w swych ramionach. Lecz teraz oto wracasz wbrew mej woli zatem pokonam cię i powalę w walce! | DIABOLUS Que es, aut unde venis? Tu amplexata es me, et ego foras eduxi te. Sed nunc in reversione tua confundis me – ego autem pugna mea deiciam te! |
| Skarżąca się DUSZA Pojęłam oto, że każda droga moja była złem, przeto uciekam od ciebie. Zatem teraz, o kłamliwy, przeciwko tobie walczę. Odtąd ty, o Pokoro, królowo, swoimi lekami wzmocnij mnie! | Penitens ANIMA Ego omnes vias meas malas esse cognovi, et ideo fugi a te. Modo autem, o illusor, pugno contra te. Inde tu, o regina Humilitas, tuo medicamine adiuva me! |
| POKORA do ZWYCIĘSTWA Zwycięstwo, o ty, któreś w niebiosach zło pokonało, spiesz się z zastępami swymi i wszystkie otoczcie owego Szatana. | HUMILITAS ad VICTORIAM O Victoria, que istum in celo superasti, curre cum militibus tuis et omnes ligate Diabolum hunc! |
| ZWYCIĘSTWO do CNÓT O najdzielniejsze i najsławniejsze zastępy, przybądźcie i wesprzyjcie mnie, by pokonany został kłamca. | VICTORIA ad VIRTUTES O fortissimi et gloriosissimi milites, venite, et adiuvate me istum fallacem vincere. |
| CNOTY O najpiękniejsza z walecznych, w gorącym źródle, które pochłonęło żarłocznego wilka – o chwalebnie ukoronowana, jakże ochoczo stajemy przy tobie przeciw temu oszustowi. | VIRTUTES O dulcissima bellatrix, in torrente fonte qui absorbuit lupum rapacem – o gloriosa coronata, nos libenter militamus tecum contra illusorem hunc. |
| POKORA Pojmajcie więc go, o przesławne Cnoty! | HUMILITAS Ligate ergo istum, o Virtutes preclare! |
| CNOTY O królowo nasza, tobie będziemy posłuszne i zalecenia twe we wszystkim będziemy wypełniać. | VIRTUTES O regina nostra, tibi parebimus, et precepta tua in omnibus adimplebimus. |
| ZWYCIĘSTWO Radujcie się, towarzyszki, gdyż prastary gad pojmany jest! | VICTORIA Gaudete, o socii, quia antiquus serpens ligatus est! |
| CNOTY Chwała tobie, Chryste, królu aniołów! | VIRTUTES Laus tibi, Christe, rex angelorum! |
| CZYSTOŚĆ W zamyśle Najwyższego, o Nieprzyjacielu, zdeptałam twoją głowę i w kształcie czystości wielbię słodki cud, bo gdy Syn Boży nawiedził świat, odebrał ci wszelkie twoje włości, przeto niech radują się wszyscy, którzy miejsce mają w niebiosach, skoro brzuch twój jest już przeklęty. | CASTITAS In mente altissimi, o Satana, caput tuum conculcavi, et in virginea forma dulce miraculum colui, ubi filius dei venit in mundum; unde deiectus es in omnibus spoliis tuis, et nunc gaudeant omnes qui habitant in celis, quia venter tuus confusus est. |
| SZATAN Nie wiesz, komu cześć oddajesz, gdyż łono twoje odarto z pięknego kształtu, którego nabrać może jeno za sprawą męża – w tym przekroczyłaś zalecenie, jakie Bóg w słodkim złączeniu nakazał; dlatego nigdy nie poznasz, kim jesteś! | DIABOLUS Tu nescit quid colis, quia venter tuus vacuus est pulcra forma de viro sumpta – ubi transis preceptum quod deus in suavi copula precepit; unde nescis quid sis! |
| CZYSTOŚĆ Czy słowa twoje mogłyby mnie pokalać, nawet gdy twoje podszepty plamią brudem świętokradztwa? Jednemu mężowi dałam pierwszeństwo , który ród ludzki przy sobie zgromadził, do walki z tobą, przez narodzenie Pana. | CASTITAS Quomodo posset me hoc tangere quod tua suggestio polluit per immundiciam incestus? Unum virum protuli, qui genus humanum ad se congregat, contra te, per nativitatem suam. |
| CNOTY [POKORA] O Boże, który jesteś tym, kto tak wielki zamiar w sobie niesie, że starł wszelki wyziew piekła w nierządnikach i grzesznikach, by teraz jaśnieć mogli w rajskiej dobroci! Dlatego, o królu, chwała wieczna tobie. O Ojcze wszechrzeczy, z którego wypływa źródło żarliwej miłości: wiedź synów swych ku właściwym wiatrom dla żagli na wodach, tak byśmy tą drogą zawiodły ich ku niebiańskiej Jeruzalem. | VIRTUTES [HUMITITAS] O deus, quis es tu, qui in temetipso hoc magnum consilium habuisti, quod destruxit infernalem haustum in publicanis et peccatoribus, qui nunc lucent in superna bonitate! Unde, o rex, laus sit tibi. O pater omnipotens, ex te fluit fons in igneo amore: perduc/filios tuos in rectum ventum velorum aquarum, in celestem Ierusalem. |
| FINAŁ CNOTY do DUSZY Na początku wszystkie istoty rozwijały się, a w samym środku kwitły kwiaty; potem zieleń zamarła. I ów waleczny mąż spostrzegł to i rzekł: Widziałem już to, lecz jeszcze złota miara nie dopełniła się. Ty zaś spojrzyj w zwierciadło ojców: ciało moje cierpi wyczerpanie, a moje młode są słabe. Przeto zapamiętaj, ten bezmiar dobra który na początku został stworzony, nie ma prawa uschnąć, i to wówczas postanowiłeś, żę twoje oko nigdy nie spocznie, dopóki mego ciała nie zobaczysz spowitego w klejnoty. Przeto męczy mnie to, czemu członki moje wszystkie wystawione na pośmiewisko. Ojcze, spójrz, moje rany przed tobą odsłaniam. Zatem dzisiaj, o wszyscy ludzie, padnijcie na kolana przed naszym Ojcem, by mógł podać wam swą rękę. | VIRTUTES et ANIME In principio omnes creature viruerunt, in medio flores floruerunt; postea viriditas descendit. Et istud vir preliator vidit et dixit: Hoc scio, sed aureus numerus nondum est plenus. Tu ergo, paternum speculum aspice: in corpore meo fatigationem sustineo, parvuli etiam mei deficiunt. Nunc memor esto, quod plenitudo que in primo facta est arescere non debuit, et hunc in te habuisti quod oculus tuus numquam cederet usque dum corpus meum videres plenum gemmarum. Nam me fatigat quod omnia membra mea in irrisionem vadunt. Pater, vide, vulnera mea tibi ostendo. Ergo nunc, omnes homines, genua vestra ad patrem vesturum flectite, ut vobis manum suam porrigat. |